Historia Mistrzostw Polski mężczyzn w maratonie zaczyna się w roku 1924 na trasie Rembertów – Wawer – Zegrze – Nieporęt i z powrotem. Podium klasyfikacji mężczyzn (kobiety będą mogły startować w maratonie dopiero od 1981 roku) wyglądało następująco:

  1. Stefan Szelestowski 3:13:10, rekord Polski
  2. Henryk Bielak 4:07:37
  3. Józef Bill 4:10:22

Prawdopodobnie ponad połowa osób czytających ten artykuł ma teraz wrażenie, że niecałe 100 lat temu mogliby z obecnym poziomem wytrenowania zdobyć medal mistrzostw Polski co najmniej koloru srebrnego. No cóż, biegi długie nie były na najwyższym poziomie wtedy w naszym kraju. Dla porównania przyjrzyjmy się podium Maratonu Bostońskiego z 1924 roku, który odbywał się wtedy już po raz 28:

  1. Clarence DeMar 2:29:40
  2. Chuck Mellor 2:35:04
  3. Frank Wendling 2:37:40

Widać, że różnica jest mniej więcej taka jak obecnie w Polsce pomiędzy amatorami biegnącymi swój debiut, a czołówką amatorów w naszym kraju, która ma za sobą kilka lat mądrego treningu. Warto dodać, że nawet w pierwszym maratonie w Bostonie, w 1897 roku, zwycięzca, John J. McDermott, miał czas 2:55:10 i był to najsłabszy czas pierwszego zawodnika na mecie w całej historii biegu.

W 1924 roku odbywały się również już 5 Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce. W klasyfikacji medalowej widać, że im krótkie dystanse miały dość przyzwoite wyniki, które raczej nie byłyby możliwe do osiągnięcia dla obecnych amatorów debiutantów:

Konkurencja:

Złoto

Rezultat

Srebro

Rezultat

Brąz

Rezultat

Bieg na 100 m

Aleksander Szenajch

11,2

Zygmunt Weiss

o 1 m

Henryk Piątkowski

o 2 m

Bieg na 200 m

Aleksander Szenajch

23,3

Zygmunt Weiss

o 0,1 m

Alfons Krumbholz

o 3 m

Bieg na 400 m

Zygmunt Weiss

53

Stefan Ołdak

o 7 m

Janusz Rey

o 13 m

Bieg na 800 m

Józef Jaworski

02:04,8

Władysław Banaszkiewicz

02:08,0

Janusz Rey

02:08,1

Bieg na 1500 m

Józef Jaworski

04:19,3

Stefan Kostrzewski

o 5 m

Czesław Foryś

Bieg na 3000 m

Józef Jaworski

09:23,8

Julian Łukaszewicz

o 80 metrów

Stefan Kostrzewski

o 100 m

Bieg na 5000 m

Julian Łukaszewicz

16:43,0

Kazimierz Wituch

16:58,0

Stanisław Ziffer

Bieg na 10 000 m

Stanisław Ziffer

39:01,0

Jan Dobrzański

39:02,0

Władysław Sałek

o 25 m

Aby pobiec 2:04 na 800 m trzeba już się napracować na treningach, podobnie 16:43 na 5000 m. Są to czasy dostępne raczej dla szerokiej czołówki biegających obecnie amatorów. Ale czas 39:01 na 10000 m jest często osiągany przez nich na treningach przy biegu w drugim zakresie intensywności. Widać zatem, że im dłuższy dystans, tym wyniki słabsze, a wyniki maratonu wyglądają już jak wyniki sportowców bez przygotowania pod taki dystans.

Co więcej, rok później, w 1925, na mistrzostwach w Bydgoszczy, co prawda wszyscy medaliści złamali 4 godziny, ale czas zwycięzcy był dużo słabszy niż na pierwszych mistrzostwach:

  1. Maksymilian Orczykowski 3:45:16
  2. Edward Rühle 3:51:13
  3. Władysław Banaszkiewicz 3:54:31

Ale… czasy te, choć medalowe, nie były najlepszymi w tym roku, ponieważ tak naprawdę zwycięzcami byli:

  1. Józef Kaczmarczyk 3:15:45
  2. Bogdan Mallow 3:21:31
  3. Władysław Boski 3:28:31

ale ich kluby nie opłaciły w terminie składek, za co zawodnicy nie zostali sklasyfikowani w Mistrzostwach Polski, a tytuł mistrza powędrował do czwartego zawodnika na mecie.

W 1926 roku po raz pierwszy została złamana bariera 3 godzin, a podium prezentowało się następująco:

  1. Alfred Freyer, 2:56:45
  2. Józef Wawrzyn, 3:01:22
  3. Henryk Kołodziej, 3:04:10

Alfred Freyer był wybitnym sportowcem, biegaczem długodystansowym, który w swoim życiu zdobył 8 razy mistrzostwo kraju na dystansach 5000 m, 10000 m, maraton, oraz 14-krotnie bił rekordy kraju na dystansach od 3000 m do maratonu, oraz niestandardowych 15000 m, 20000 m, 30000 m, bieg godzinny.

 

Kolejny warty uwagi rok to 1934 i mistrzostwa Polski w Wilnie. Wtedy już cała trójka medalistów pokonała barierę 3 godzin i został ustanowiony nowy rekord Polski:

  1. Bronisław Gancarz 2:49:13, rekord Polski
  2. Onufry Półtorak 2:52:10
  3. Bronisław Nowakowski 2:54:13

Bronisław Gancarz trzykrotnie stawał na najwyższym podium MP w maratonie, w latach 1933, 1934, i 1936, kiedy to pobił po raz drugi rekord Polski osiągając czas 2:45:28.

 

W 1937 Stanisław Przybyłko ustanowił bardzo dobry rekord Polski zwyciężając z czasem 2:37:02:

  1. Stanisław Przybyłko 2:37:02
  2. Jan Marynowski 2:45:04
  3. Stanisław Głuszcz 2:52:41

Ostatnie przed wybuchem II Wojny Światowej MP odbyły się w 1938 roku, w Poznaniu, a medalistami byli:

  1. Jan Marynowski 2:50:29
  2. Bronisław Kosicki 3:12:01
  3. Stanisław Głuszcz 3:16:46

Wojna przerwała serię mistrzostw, które zaczęły się odradzać dopiero w 1945 roku, a miejscem pierwszych powojennych zmagań sportowych była Łódź. Nie rozegrano jednak wtedy biegu maratońskiego, a najdłuższym dystansem było 5000 m, na którym zwyciężył Onufry półtorak z czasem 16:01.

W 1946 roku, w Łodzi rozegrano Mistrzostwa Polski w maratonie, w których zwyciężył znowu Stanisław Przybyłko, choć wyniki były dużo słabsze niż w 1937 roku:

  1. Stanisław Przybyłko 3:11:34
  2. Zygmunt Ruszlewski 3:16:45
  3. Szczepan Soduła 3:17:46

W 1947 roku, Stanisław Głuszcz, po serii brązowych medali w latach 1936-1938, w 11 lat od zdobycia pierwszego medalu zdobywa swoje pierwsze złoto zwyciężając w MP w Olsztynie:

  1. Stanisław Głuszcz 2:52:27
  2. Tadeusz Nowak 3:09:48
  3. Antoni Więcek 3:11:46

W 1949 roku ostatni raz złoty medalista Mistrzostw Polski w maratonie ma czas powyżej 3 godzin (Gdańsk):

  1. Stanisław Głuszcz 3:14:45
  2. Antoni Piotrowski 3:19:37
  3. Edwin Kozera 3:19:55

Kariera sportowa Stanisława Głuszcza robi wrażenie. Startował i zdobywał medale zarówno przed II Wojną Światową (3 razy brąz), jak i po wojnie (2 razy złoto i raz srebro). Oprócz tego zdobywał medale w chodzie sportowym na 50 km. W wieku 46 lat podczas MP w maratonie w roku 1952 zajął 5 miejsce.

W 1955 (Łódź) roku warto zwrócić uwagę na brązowego medalistę:

  1. Benedykt Gugała 2:36:41
  2. Stefan Wojtysko 2:36:59
  3. Julian Witkowski 2:39:38

Julian Witkowski pozostaje jak dotąd jedynym zawodnikiem, który miał w swoim dorobku 7 medali mistrzostw Polski: 2 srebrne (1957, 1960) i 5 brązowych (1955, 1958, 1969, 1961, 1962). Nie miał niestety pełni szczęścia w biegach, choć dwukrotnie łamał barierę 2:40:00 co w tamtych latach często dawało złoty medal.

Bariera 2:30:00 została pokonana w roku 1966 przez Zdzisława Bogusza w Poznaniu w 1966 roku:

  1. Zdzisław Bogusz 2:23:55, rekord Polski
  2. Jan Morawiec 2:33:32
  3. Antoni Mańkowski 2:34:44

Ten sam zawodnik łamie w 1968 roku, w Zielonej górze, barierę 2:20:00:

  1. Zdzisław Bogusz 2:19:46, rekord Polski
  2. Tadeusz Kręt 2:27:59
  3. Henryk Połeć 2:31:33

Zdzisław Bogusz jest jak dotąd jedynym zawodnikiem, który czterokrotnie (w latach 1966, 1968, 1969, 1970) zdobywał tytuł mistrza Polski w maratonie, a raz tytuł wicemistrza.

W 1974 roku, w Dębnie padł kolejny rekord kraju:

  1. Edward Łęgowski 2:16:48, rekord Polski
  2. Ryszard Chudecki 2:18:40
  3. Edward Stawiarz 2:18:58

A w 1975 kolejny:

  1. Edward Łęgowski 2:13:26, rekord Polski
  2. Ryszard Chudecki 2:18:40
  3. Edward Stawiarz 2:18:58

Dębno było gospodarzem Mistrzostw Polski w maratonie w latach 1973-1990, a od roku 1974, cała pierwsza trójka medalistów osiągała tam czasy poniżej 2:20:00. Najszybszy bieg w tym okresie odbył się w 1986 roku, gdy wszyscy medaliści pokonali barierię 2:12:00:

  1. Antoni Niemczak 2:10:34
  2. Wiktor Sawicki 2:11:18
  3. Jerzy Skarżyński 2:11:42

Warto dodać, że w 2020 roku minimum olimpijskie w Polsce wynosi 2:11:30.

Po 1990 roku MP odbywały się w Wrocławiu, Toruniu i Warszawie, a w latach 2001-2012 znowu w Dębnie. Nie było już jednak w tym okresie biegu tak szybkiego jak w 1986 roku. Rekord Mistrzostw Polski w maratonie został pobity dopiero w 2014 roku w Warszawie przez Henryka Szosta:

  1. Henryk Szost 2:08:55
  2. Emil Dobrowolski 2:14:39
  3. Błażej Brzeziński 2:15:04

Henryk Szost, aktualny rekordzista Polski w maratonie (2:07:39) ma na koncie 3 tytuły mistrza Polski (w latach 2008, 2014, 2015) i dwa tytuły wicemistrza (2007, 2016).

 

Warto w tym miejscu dodać, że Mistrzostwa Polski to nie to samo co klasyfikacja najszybszych Polaków na mecie. Wyjaśnimy to na przykładzie MP w ramach Orlen Warsaw Marathon w 2017 roku:

Widzimy, że trzecim Polakiem na mecie był Andrzej Witek, 10 miejsce z czasem 2:28:04, a czwartym Grzegorz Gronostaj z czasem 2:29:07. Jednak w klasyfikacji Mistrzostw Polski nie ma tych zawodników:

Dlaczego? Andrzej Witek i Grzegorz Gronostaj nie mieli podczas biegu licencji Polskiego Związku Lekkoatletyki. Niestety jak widać, przez takie przepisy tracimy czasem pełny obraz polskiego sportu.

W roku 2020 Mistrzostwa Polski w Maratonie miały odbyć się na wiosnę w ramach Orlen Warsaw Marathon. Bieg ten jednak został odwołany już na początku 2020 roku. Później ogłoszenie stanu epidemii COVID-19 przerwało cykl rozgrywania biegów masowych w Polsce i na całym świecie. Wiele maratonów zostało odwołanych lub przeniesionych na kolejny, 2021 rok. Mistrzostwa Polski miały jednak odbyć się 15 listopada 2020 w Dębnie, tylko dla zawodników z licencją Polskiego Związku Lekkoatletyki. Ze względu na prośby zawodników i trenerów termin mistrzostw został przesunięty na 6 grudnia, ze względu na okienko uzyskiwania minimów olimpijskich do igrzysk w Tokyo (przenoesionych z 2020 na 2021 rok). Z organizacji mistrzostw jednak Dębno się wycofało na początku listopada. Nową lokalizacją jest Olesno, w województwie opolskim. Na ten moment zgłoszonych jest 92 zawodników i 18 zawodniczek, bo w tym roku mistrzostwa kobiet i mężczyzn w maratonie odbędą się w jednej lokalizacji. No właśnie. Miejmy nadzieję, że się odbędą.

Źródła:

  1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Medali%C5%9Bci_mistrzostw_Polski_senior%C3%B3w_w_biegu_marato%C5%84skim
  2. https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa_Polski_Senior%C3%B3w_w_Lekkoatletyce_1924
  3. https://pl.wikipedia.org/wiki/Alfred_Freyer

 

Dyskusja

CAPTCHA
To pytanie sprawdza czy jesteś człowiekiem i zapobiega wysyłaniu spamu.