Badacze od dawna podejrzewają, że to endokanabinoidy są odpowiedzialne za efekt "euforii biegacza". Podczas badań przeprowadzonych w 2003 r. w Georgia Institute of Technology, naukowcy udowodnili, że intensywny wysiłek na bieżni lub na rowerze stacjonarnym, podwyższa znacząco poziom endokanabinoidów we krwi. Endokanabinoidy charakteryzują się wyjątkowo szerokim zakresem działania: łagodzą skutki stresu, wpływają na apetyt i wydają się działać antydepresyjnie. W dodatku są tak małe, że z krwi mogą przedostawać się do mózgu. Dlaczego jednak ich ilość powiększa się, gdy biegamy?

Odpowiedź sugerują badania przeprowadzone przez Davida Raichlena z Uniwersytetu w Arizonie w Stanach Zjednoczonych. Wyewoluowaliśmy poprzez bieganie. Raichlen twierdzi: "Aktywności aerobiczne odgrywały ogromną rolę w ewolucji wielu różnych systemów ludzkiego działa, co może tłumaczyć dlaczego ćwiczenia aerobiczne są dla nas tak dobre". Raichlen i jego współpracownicy zainteresowali się tym, jaką rolę odgrywa mózg w pobiegowej euforii. Wiedząc, że endokanabinoidy aktywizują centrum nagrody w mózgu człowieka, zauważyli jak niewiele wiadomo o roli endokanabinoidów wśród innych aktywnych ssaków. Dlatego postanowili zbadać poziom endokanabinoidów u biegających "z natury" gatunków - ludzi i psów - oraz u charakteryzujących się niską aktywnością fretek. Swoje odkrycia opublikowali w Journal of Experimental Biology.

Przeprowadzone eksperymenty wykazały, że podczas, gdy u ludzi i psów, bieg pozytywnie wpływał na koncentrację anandamidy - czyli jednego z endokanabinoidów - we krwi, u fretek poziom ten pozostał niezmieniony. Według Raichlena zebrane wyniki pozwalają przypuszczać, że natura wykorzystała system endokanabinoidów do motywowania ludzi oraz innych długodystansowych gatunków. "Te wyniki sugerują, że system selekcji naturalnej mógł motywować do intensywniejszych aktywności te grupy ssaków, które wyewoluowały poprzez aerobiczne aktywności" - komentuje badacz.